Ervaringsverhaal Carolien: ‘Met een tolk erbij krijgt mijn kind (9) alle informatie’

In de vorige nieuwsbrief vroegen we tolkgebruikers om hun ervaringen met tolkinzet te delen. We kregen een mooie mail van Carolien Groenenboom, moeder van Inu (9). Voor Inu zetten de ouders af en toe een gebarentolk in. 

‘Toen Inu twee jaar was hebben we de tolkvoorziening aangevraagd. Dit omdat het gerucht rondging dat er in de toekomst minder tolkuren verstrekt zouden worden aan nieuwe tolkgebruikers. Dus konden we het beter nu aanvragen. Misschien zouden we de uren niet gebruiken, maar dan hadden we ze wel.

De eerste keer dat we een tolk inzetten, was bij het Sinterklaasfeest. Inu keek niet naar de tolk, maar dat was niet heel erg. Zo kon iedereen er een beetje aan wennen, wij als ouders en de omgeving ook. Inmiddels zetten we elk jaar bij Sinterklaas een tolk in, als die beschikbaar is natuurlijk.

Sindsdien nemen we altijd tolken mee naar afspraken in het ziekenhuis en bij de tandarts. Waarom daar? Het zijn niet altijd leuke afspraken, misschien zegt een arts of tandarts minder leuke dingen. Dan geeft de tolk dit aan Inu door en zijn wij als ouders niet de boeman. Ook naar therapie nemen we een tolk mee. 

Huisartsbezoeken en verjaardagen doen we zonder tolk. Huisartsbezoeken plan je vaak kort van tevoren, dus is er te weinig tijd om een tolk te regelen. We zijn daar ook meestal maar kort en dan kan ik zelf tolken. Op de verjaardag van Inu proberen alle familieleden te gebaren. 

Door zo vroeg te beginnen met tolken inzetten, kon Inu wennen aan wat een tolk doet, dat je daar je informatie vandaan krijgt. Wat ook erg hielp, waren de filmpjes van Het Zandkasteel met een tolk erbij, waarop Inu zag dat de tolk gebaart wat er gebeurt. 

Wij hebben de vroegbehandeling weleens gevraagd hoe we een tolk konden aanvragen, ook al hadden we die voorziening al. Ze adviseren dat pas te doen wanneer een kind vijf jaar is. Ik vind dat best laat voor een volledig doof kind zonder apparatuur. Als ouders hebben we soms moeilijke gesprekken over medische dingen. Als ik dan ook nog tegelijkertijd moet vertalen, gaat dat ten koste van het gesprek of van wat ik Inu vertel. Met een tolk erbij, en vooral een tolk die ervaring heeft met kinderen, hoef ik me geen zorgen te maken over de informatie die Inu krijgt.’