Column Erik: Meer dan lettertjes en cijfertjes

Een deel van ons werk bij Tolkcontact is het bekijken van alle tolkaanvragen. Hierbij controleren we bijvoorbeeld of de begin- en eindtijden kloppen, of het juiste soort tolkuren is gekozen en we kijken naar de omschrijving van de tolkopdracht. Tolken worden natuurlijk bij allerlei afspraken ingezet. Zo zien we aanvragen voor ‘kleinere’ gebeurtenissen in iemands leven, zoals een vergadering of een bezoekje aan de hobbyclub. Maar tolken worden ook bij de belangrijkste gebeurtenissen in iemands leven ingezet. En als je al een tijdje bij Tolkcontact werkt, voelt het soms alsof je vanaf de zijlijn meekijkt in iemands leven.

Zo zie je eerst een tolkaanvraag voor bijvoorbeeld een verlovingsfeest, en dan een paar maanden later een tolkaanvraag voor een huwelijk. Bij Tolkcontact leven we dan mee met zo’n levensverhaal. Dan zeggen we als collega’s tegen elkaar: ‘Weet je nog dat stel dat een tolk zocht voor hun huwelijksceremonie? Die zoeken nu een tolk voor een babyshower!’

We worden echt blij van deze dingen. Mensen die hun leven leiden en allerlei mooie momenten meemaken. Maar er is ook een andere kant: ook bij de moeilijkere momenten worden we gevraagd om te helpen zoeken naar een tolk. Wat soms begint als een plotselinge tolkaanvraag midden in de nacht via de spoedtelefoon, loopt uit op een lang medisch traject waarbij we alles op alles zetten om steeds weer een tolk te vinden. In het ergste geval eindigt zo’n verhaal dan met een tolkaanvraag voor een uitvaart. Soms van een bekende van de klant, soms van een klant zelf. Dat raakt ons team, daar zijn we even stil van.

Je zou kunnen zeggen dat het voelt alsof we met onze klanten in dezelfde straat wonen, en zonder dat we de mensen écht kennen, ze toch een beetje zien komen en gaan. Voor ons tellen niet alleen de lettertjes en cijfertjes in een systeem. We realiseren ons elke dag dat we met mensen te maken hebben. Dat is wat dit werk mooi maakt.